In de afgelopen jaren is de levensmiddelenmiddelenindustrie steeds vaker gebruik gaan maken van plantenextracten die bestanddelen bevatten met een technologische functie. Deze plantenextracten worden op het etiket vermeld als een ‘gewoon ingrediënt’, maar voldoen aan de definitie van een levensmiddelenadditief. Vaak bevatten de extracten dezelfde stof als het additief, alleen in onzuivere vorm. Zo worden producten onterecht als ‘clean label’ bestempeld.

Wanneer is een extract een additief?

Als een extract voor een technologisch doel wordt toegevoegd, zoals conserveringsmiddel, antioxidant of stabilisator, dan wordt dit beschouwd als additief gebruik. Daarom moeten die extracten worden gezien als levensmiddelenadditieven en voldoen aan de wettelijke eisen voor de etikettering en zuiverheid van additieven.

Op het Food Law Event op 20 juni zullen Joyce de Stoppelaar van de NVWA en Kees Planken van het Ministerie van VWS het additievenbeleid voor 2019-2020 uitgebreid toelichten. Additieven etikettering versus clean label. Zijn de verschillende alternatieven voor clean label, waaronder plantenextracten, nog wel toegestaan? Of hebben sommigen een E-nummer nodig? Het webdossier additieven wordt uitgediept waarbij  oude, bekende standpunten en nieuwe standpunten naar voren komen. Ook het Carry over standpunt zal worden toegelicht. Een mooi moment om uw vragen te stellen aan NVWA. Bekijk hier het programma en meld je direct aan.

Bekijk hier mee achtergronden op VMT over dit onderwerp

• Is clean label mogelijk bij gebruik van plantenextracten? (longread)
• Vage eco-begrippen? Regels rondom gebruik termen ‘duurzaam’, ‘verantwoord’ en ‘natuurlijk’ (longread)
• 'Clean label? Liever etiketten zonder geheimen'
• Clean label trend gaat snackfabrikanten niet voorbij
• Clean Label is niet meer weg te denken uit voedingsindustrie